Incas The vast Inca empire, with its advanced culture and powerful armies,

Incas The vast Inca empire, with its advanced culture and powerful armies, spanned most of the Andes along South America's western coast at the time of Spanish conquest in the early 16th century. The Incas had a very clear social structure. The ruler, Sapa Inca, and his wives, the Coyas, had supreme control over the empire. The High Priest and the Army Commander in Chief were next. Then came the Four Apus, the regional army commanders. Next came temple priests, architects, administrators and army generals. Next were artisans, musicians, army captains and the quipucamayoc, the Incan accountants. At the bottom were sorcerers, farmers, herding families and conscripts. Who The Incas Were The 16th-century written accounts of the Incas do not provide a very complete understanding of the economic and political organization of their state. It is clear, however, that the principles of Inca economics and politics were taken from old Andean traditions and were very different from European ones. The Inca state was not under the absolute control of its ruler. It was an array of dozens, if not hundreds, of different political, ethnic, and even linguistic groups. In order to maintain unity within the empire, an attempt was made to introduce uniform organizational and administrative procedures to the realm. This process, however, was far from complete in 1532, and administrative practices varied greatly from one part of the empire to another. An unusual characteristic of the Inca state was its ability to move people about the empire as colonists far from their homes. This custom of internal colonization allowed the Incas to place loyal groups in regions that were difficult to control. The practice also appears to have had economic aims in some cases; people could be relocated to develop new lands, new mines, or other resources. This use of colonists to exploit the Andean landscape was an old tradition that the Incas merely expanded to a state scale. Politics and economics were not really separate for the Incas. The role of markets was very limited, and the exchange of many products was carried out through political channels. The exchanges were seen as gifts and favors, and purely economic value was not independent of the social and political positions of the people between whom goods and services passed. Leaders maintained their power by providing gifts of luxury goods and elaborate entertainment. The people returned the favors by providing their leaders with labor. Perhaps the greatest achievement of the Incas lay in their efficient mobilization and organization of the state's labor force into armies of conquest, a class of bureaucrats, and attendants for the ruling class. ÇEVİRİSİ Incas Gelişmiş kültürü ve güçlü orduları ile engin Inca imparatorluğu, 16. yüzyılın başlarında İspanya'nın fethi sırasında Güney Amerika'nın batı kıyılarında Andların çoğunu örttü. Incas çok net bir sosyal yapıya sahipti. Cetvel Sapa Inca ve eşleri Coyas imparatorluğu kontrol ediyordu. Sırada Büyük Rahibe ve Ordu Komutanı vardı. Sonra bölge ordusunun komutanları olan Dört Apus geldi. Sonra tapınak rahipleri, mimarlar, yöneticiler ve ordu generalleri geldi. Ardından esnaf, müzisyen, ordu kaptanı ve Incan muhasebecileri olan quipucamayoc vardı. En altta büyücüler, çiftçiler, aileler ve askerlikçılar var. Incas Were kim İnka'ların 16. yüzyıldaki yazılı hesapları, devletin ekonomik ve politik organizasyonunu tam olarak anlamıyor. Bununla birlikte, Inca ekonomisinin ve siyasetinin ilkelerinin eski Antik dönem geleneklerinden alındığı ve Avrupa'dakinden çok farklı olduğu açıktır. Inca devleti yöneticisinin mutlak kontrolü altındaydı. Yüzlerce olmasa da onlarca farklı siyasi, etnik ve hatta dil gruplarından oluşan bir düzinasyon dizisiydi. İmparatorlukta birliği sağlamak için, bölüme tekdüze örgütsel ve idari prosedürler getirme girişimi yapıldı. Ancak bu süreç 1532'de tamamlanmış değildi ve yönetim uygulamaları imparatorluğun bir bölümünden başkasına büyük farklılık gösteriyordu. İnka devletinin olağandışı bir özelliği, insanları imparatorluğun insanları evlerinden uzakta kolonist olarak hareket ettirme kabiliyetiydi. Dahili sömürgeleştirme bu özelliğiyle Incas, kontrol edilmesi zor bölgelerde sadık gruplar yerleştirdi. Uygulamanın bazı durumlarda ekonomik hedefleri olduğu görülüyor; Insanlar yeni araziler, yeni mayınlar veya başka kaynaklar geliştirmek için taşınabilirler. Andon manzara istismar sömürgeler sömürgeci kullanımı, Incas sadece bir devlet ölçeği genişletilmiş eski bir gelenek vardı. İnkalar için siyaset ve ekonomi gerçekten ayrı değildi. Piyasaların rolü çok sınırlıydı ve birçok ürünün değiş tokuşu siyasi kanallar vasıtasıyla gerçekleştirildi. Borsalar hediye ve iyilik olarak görülüyordu ve sadece ekonomik değer, malların ve hizmetlerin geçtiği halkın sosyal ve politik konumlarından bağımsız değildi. Liderler, lüks eşyalar hediye ederek ve eğlenceyi geliştirerek güçlerini korudular. Halk, liderlerine emek vererek iyiliklerini geri verdi. Belki de İnkâr'ın en büyük başarısı, devletin işgücünü etkin bir şekilde harekete geçirmek ve devlet işgücünü fedakarlık orduları, bürokrat sınıfı ve yönetici sınıf için görevli olarak örgütlemekti.