AP American History - AP Amerikan Tarihi

AP American History - AP Amerikan Tarihi 

The year of 1828 was a tumultuous year in American politics. It so happened that it was a presidential election year. The election of 1828 was different from any other presidential election up to that point. The election not only set a precedent, but was also one of the bitterest in American history. Out of all the elections up to that point, it had all the makings of a present-day campaign. The two modern aspects evident in the campaign were horrific mudslinging and the choice of presidential electors by a popular vote. The two men running for the office of president that year were the incumbent, John Adams, and the once-defeated Andrew Jackson. John Adams ran as a National Republican, later to be known as the Whigs. Adams had the support of the respectable Secretary of State, Henry Clay, but he did not have the support of his own Vice-President, John C. Calhoun. Calhoun was very powerful in the politics of that time period. He threw his support in favor Jackson because he could tell that Adams and the Republicans wanted Henry Clay to succeed Adams in the election of 1832. William H. Crawford, presidential hopeful in 1824, also gave his support to Jackson. However, the most important man to lend his backing to Jackson was Martin Van Buren, because he could tell that Jackson was going places. Jackson was running as a Democratic Republican. Because the Democrats are widely known to be the party of the common man, Jackson could use the theory of us against them. The Democrats also gained the support of the newly formed Workingman's Party. When Adams had beaten Jackson for president four years before, the Jacksonians protested that there was a corrupt bargain between Clay and Adams. This came about because once the vote went to the House of Representatives, Clay, a candidate, threw his support in favor of Adams. Once in office, Adams made Clay Secretary of State. Throughout Adams' administration and the campaign, the Jacksonians made the phrase corrupt bargain a rallying cry for their supporters. Adams though made enemies of his allies by refusing to remove competent civil servants from their jobs in favor of his political friends. Adams' views were already known so he had to run on those. Jackson however was for anything against Adams that made Adams look bad. Everything else he was safely shrewd in defining his position on the current issues of the time. He would just put himself in the middle if he didn't have an opinion or he didn't want to upset his supporters. So, in fact, he ran without a program. While he campaigned in the South, his friends in Washington, led by Van Buren, were winning the election for him. They concocted a tariff bill aimed at attracting electoral votes in both the Northeast and Northwest by hiking the protective rates on items favored in those areas. It was called the Tariff of Abominations, especially in the South. This raised dislike for the Adams Administration. That year was also the first year in which presidential electors were chosen by popular vote instead of congressional caucuses. This made the election even more democratic, which is what the Democrats, as they had come to be known, wanted. The Democrats, after all, were on raising the idea of democracy versus aristocracy. This campaign was not only one of the most savage elections up to that time, it is one of the nastiest in our country's history. Both candidates used the newspapers to do a significant part of their mudslinging. One newspaper editor that Jackson used was Amos Kendall of Kentucky. Kendall was the editor of the Argus of Western America. All of his editors though did an expert job of making his political head-hunting look like a crusade to clean Washington of corruption and privilege. One of Adams' editors was Charles Hammond of Cincinnati. He was the editor of the Cincinnati Gazette. Hammond turned Jackson's marriage into a contemptible type of propaganda. But the even more effective propaganda was the Coffin Handbill, which made Jackson out to be a murderer and a ruffian because he had executed six Tennessee militiamen for mutinying during the Indian wars. Adams and the Republicans tried to make Jackson look like a murderer, a slave trader, a gambler, a brawler, a cockfighter, a swearer, a thief, a traitor, and a adulterer. The claims of him being an adulterer hurt him the most because he was madly in love with his wife, Rachel. They even described her as being a strumpet and a whore. The Democrats countered with accusations of Adams pimping for the Czar of Russia while he was in Washington, recklessly spending money for a pool table, cues, and balls, being a monarchist, and being an aristocrat. The charge that one Democrats the election though, was that of the corrupt bargain. The election of 1828 was not one of America's kindest elections, but it was a pivotal one. No election up to that point had held nominations by a popular vote or had such dirty campaigning. No one can say for sure who, between Adams and Jackson, was more brutal in their attacks. Their campaigns should be looked upon as something to learn from, something not to emulate. But instead it started a long line of dirty campaign tactics and character slander. These facts are debatable, but one isn't, it was one of the most important presidential elections ever.

ÇEVİRİSİ 

AP Amerikan Tarihi 1828 yılı, Amerikan siyasetinde öfkeli bir yıl oldu. Bir başkanlık seçim yılı olduğu da oldu. 1828 seçimi bu noktaya kadar başkanlık seçimlerinden farklıydı. Seçim yalnızca bir emsal teşkil etmekle kalmadı, aynı zamanda Amerikan tarihinin en acılarından biri oldu. O noktaya kadar yapılan tüm seçimlerden sonra, günümüzdeki bir kampanyanın tüm kazançları vardı. Kampanyada belirginleşen iki modern yön, korkunç bir sersemletme ve cumhurbaşkanlığı seçmenlerini popüler bir oyla seçmekti. O yıl cumhurbaşkanlığı için çalışan iki kişi görevdeki John Adams ve bir zamanlar mağlubiyet alan Andrew Jackson'dı. John Adams daha sonra Whigs olarak bilinen Ulusal Cumhuriyetçi olarak koştu. Adams saygıdeğer Dışişleri Bakanı Henry Clay'in desteğini aldı ancak kendi Başkan Yardımcısı John C. Calhoun'un desteğine sahip değildi. Calhoun, o dönemin politikasında çok güçlü idi. Jackson'a destek verdi, çünkü Adams ve Cumhuriyetçiler 1832 seçimlerinde Henry Clay'in Adams'tan başarılı olmasını istedi. William H. Crawford, 1824'te başkan yardımcısı William H. Crawford da Jackson'a destek verdi. Bununla birlikte, Jackson'a desteğini vermenin en önemli adamı Martin Van Buren'dı, çünkü Jackson'un yerlerine gittiğini söyleyebilirdi. Jackson bir Demokratik Cumhuriyetçi olarak koşuyordu. Demokratlar ortak insanın partisi olarak yaygın olarak bilinirler, Jackson onlara karşı teori kullanabilir. Demokratlar yeni kurulan İşçi Partisi'nin desteğini de elde etti. Adams dört yıl önce başkanlık yapmak için Jackson'ı dövdüğünde, Jacksonians Clay ile Adams arasında bozulmuş bir pazarlık olduğunu protesto etti. Bunun nedeni, bir kez oylamada Temsilciler Meclisine gittiğinde, aday Clay, Adams lehine desteği attı. Göreve başladıktan sonra, Adams Clay Sekreteri yaptı. Adams yönetimi ve kampanyası boyunca, Jacksonians yolsuzluk sözcüğünü taraftarları için toparlayıcı bir ağlama haline getirdi. Adams, yetkili memurları politik arkadaşlarının lehine işlerinden uzaklaştırmayı reddetmekle müttefiklerinden düşmana düşmüş olsa da. Adams'ın görüşleri şimdiden biliniyordu, o yüzden bunlar üzerinde çalışmak zorunda kaldı. Jackson bununla birlikte, Adams'a karşı Adams'ı kötü gösteren herhangi bir şeydi. Her şey o zamanın güncel konuları üzerine pozisyonunu belirlemede güvenle kafa tuttu. Bir fikri yoksa ya da destekçilerini üzmek istemiyorsa kendini ortada bırakırdı. Aslında, bir program olmadan koştu. Güney'de kampanya yaparken, Van Buren önderliğindeki Washington'daki arkadaşları onun için seçim kazanmıştı. Hem Kuzeydoğu hem de Kuzeybatı bölgelerinde, bu alanlarda tercih edilen ürünlerin koruyucu oranlarını artırarak seçici oyları çekmeyi amaçlayan bir tarife tasarısı hazırladılar. Buna, özellikle Güney'de, Abomination Tariff deniyordu. Bu, Adams Yönetimi için hoşlanmadı. O yıl ayrıca, başkan seçmenlerinin kongre toplantıları yerine popüler oyla seçildiği ilk yıl oldu. Bu, daha demokratik bir seçim yapmıştı; Demokratlar, biliniyor olmaya başlamıştı. Demokratlar, sonuçta, aristokrasiye karşı demokrasi fikrini yükseltiyorlardı. Bu kampanya sadece o zamana kadarki en vahşi seçimlerden biri değil, ülkemiz tarihinin en berbatlarından biridir. Her iki aday gazeteleri çamurlaştınrmanın önemli bir bölümünü yapmak için kullandı. Jackson'un kullandığı bir gazete editörü, Kentucky'li Amos Kendall'dı. Kendall, Batı Amerika'nın Argus'unun editörüydü. Tüm editörleri, politik başörtüsünü Washington'u yolsuzluk ve ayrıcalıktan korumak için bir haçlı seferine dönüştürmek gibi uzman bir iş yaptı. Adams'ın editörlerinden biri Cincinnati'den Charles Hammond'du. Cincinnati Gazetesi'nin editörü idi. Hammond Jackson'ın evliliğini şüpheli bir propaganda biçimine dönüştürdü. Fakat daha etkin propaganda, Coffin Reklam Bürosu'ydı ve Jackson, bir Hint katili savaşı sırasında mütareke etmek için altı Tennessee militami idam ettikleri için Jackson'u katil ve katil ilan ettiler. Adams ve Cumhuriyetçiler, Jackson'ı katil, köle tüccarı, kumarbaz, kavgacı, cockfighter, küfür eden, hırsız, hain ve katil ilan etmeye çalıştı. Ona bir zina yapan iddiası, eşini Rachel'e delicesine aşık olduğu için en çok zarar veriyordu. Hatta onu bir cadde ve fahişe olarak tanımladılar. Demokratlar, Adams'ın Washington Çarşısı'ndaki Rusya Çarı için pezevenk aldığı ve bir monarşist olan ve bir aristokrat olan bir bilardo masası, ipucu ve toplar için pervasızca para harcamakla suçlamaları ile karşı çıktı. Seçimi Demokratlarken yapmış olduğu suçlamalar yersiz pazarlığın cezasıydı. 1828 seçimi, Amerika'nın en seçkin seçimlerinden biri değil, önemli bir seçim oldu. O noktaya kadar hiçbir seçim popüler bir seçimle aday gösterilmemiş ya da böyle pis bir kampanya yürütülmüştü. Kimse f diyemez