Four Little Girls - Dört Küçük Kız

Four Little Girls When documentaries are filmed, produced, and then viewed, the audience is left with more knowledge and awareness than before having watched it. When I watch a National Geographic documentary on exploitation of indigenous peoples, I become aware of their situation and further understand the cruel world around me. Also, my emotions are stirred up. With the awareness that documentaries bring, also comes the waves of emotional buildup. This is why documentaries are most effective in grabbing an audience’s attention on a subject matter having to do with exploitation, injustice, and racism; they show the cruelty and disrespect the victims are faced with. Four Little Girls, a documentary directed by Spike Lee, is an example of this. He interviews those that were involved or held knowledge of the bombing at 16th St. Baptist Church in Birmingham, Alabama in 1963. He speaks with officials and professionals, preachers, family members and childhood friends of the four girls killed at this incident. At the same time that these interviews are going on, there are clips from the 50’s and 60’s of black protesters, marches, and beatings relevant to the political and social crisis of the day. Also included are picture shots of the girls, including their gravestones. Lee incorporates the ongoing Civil Rights Movement with the story of the bombing incident and the four girls that died as a result. The Civil Rights Movement becomes more real to us when the protagonists are also made real. The victims’ parents tell the audience through their words, stories, and pictures, of who the girls were and how they lived. They also display the girls’ badges, awards, certificates, and Bible that one had in her pocketbook the day she was in the church basement attending Sunday school. The white officials, who were more or less viewed as the antagonists, spoke of that same era from their point of view. Through intercutting photos of lynched black men wearing a sign that read “This Nigger Voted”, white men made common yet hypocritical remarks of how Birmingham was a pleasant place to raise a family. The films goes through a series of events and attempts by black leaders to build an effective civil rights coalition between local leaders like Reverend Fred Shuttlesworth and national leaders like Martin Luther King, Jr., and James Bevel. But the forces of the older black population slowly digressed as white leaders, like “Bull” Connor, Police Commissioner, strode around through black neighborhoods in his white army tank. The struggle moved on to the younger generation. Police men were even arresting them and placing them in jail cell’s. The quick inclusion of students into the movement allowed for a massive amount of young people to come together and protest full strength. It began first with the high school students, then junior high, and finally grade school students. When a younger child had been asked by her mother where she had been that day, the child proudly said, “In jail.” “In jail? What were you doin in jail?”, asked her astonished mother. The child answered, “For freedom.” Testimonies from the black citizens of Birmingham were intertwined coherently. Hope as well as fear spoke from their words as they invested courage into the populace’s young people who proudly marched to jail. Subtle encouragement of the young was the way the black community supported their role in the movement. One teacher had said that when she told her class about the protests and demonstrations that were attracting students to the streets, she told them, “I hope that when I turn my back to write on the blackboard that I don’t turn around and find all you gone.” The whole class was gone when she turned back around. There is a scent of pride in her voice when she remarks about the empty classroom. Birmingham had history of bombs being used to make political points. The existence of the steel mills, industry, and foundries, made accessibility to dynamite quite efficient and easy. When black families began to build substantial homes on a hill, the homes were destroyed by “honkies” that felt that they did not deserve to live too well. “Dynamite Hill” as the area was called, prepared for the events at 16th St. Baptist Church in 1963. The 16th St. Church had become a meeting place for all people involved in the civil rights struggle. It was an immediate target for the Klu Klux Klan to slow the momentum of the movement. The people who bombed the church chose the basement as its target site, where children were gathered for Sunday school, as opposed to the main room which contained all the adults in congregation. By doing this, shock and hatred was given to the perpetrators when the crushed bodies of the four little girls were removed from the rubble. A white officer, known to be a klansmen, even said that he didn’t believe it would come this far. More momentum was given to the movement and more people were enamored in gaining rights, especially ÇEVİRİSİ Dört Küçük Kız Belgeseller filme alınırken, üretilir ve sonra izlendiğinde, izleyici, izlemeden önce olduğundan daha fazla bilgi ve farkındalık ile ayrılır. Yerli halkların sömürülmesine ilişkin bir National Geographic belgeselini izlediğimde durumlarının farkındayım ve çevremdeki acımasız dünyayı daha da anlıyorum. Ayrıca, duygularım karıştı. Belgesellerin getirdiği farkındalıkla duygusal gelişme dalgaları da gelir. Belgesellerin, sömürü, adaletsizlik ve ırkçılığa ilişkin konuyla ilgilenen bir kitleye dikkatini çekmesinin en etkili nedenidir; Mağdurların karşı karşıya kaldığı zulüm ve saygısızlığı gösterirler. Spike Lee'nin yönettiği bir belgesel olan Four Little Girls bunun bir örneğidir. 1963'te Alabama'nın Birmingham kentindeki 16. St. Baptist Kilisesi'ndeki bombalı saldırı hakkında bilgi sahibi olan ya da tutuklananlar ile görüştü. O olayda öldürülen dört kızın yetkilileri, vaiz görevlileri, aile üyeleri ve çocukluk arkadaşlarıyla konuştu. Bu röportajların devam ettiği sırada, 50'li ve 60'lı yılların siyasal ve toplumsal kriziyle ilgili siyah protestocular, yürüyüşler ve dövmelerden klipler var. Ayrıca, mezar taşları da dahil olmak üzere kızların resim atışları bulunmaktadır. Lee, sürmekte olan Sivil Haklar Hareketi'ni, bombalama olayının hikayesi ve sonuç olarak hayatını kaybeden dört kız çocuğunu içeriyor. Başkahramanlar da gerçek yaptığında Sivil Haklar Hareketi bize daha gerçekçi hale gelir. Kurbanların aileleri, kahramanın kim oldukları ve yaşadıkları kelimeleri, hikayelerini ve resimlerini seyircilere anlatır. Ayrıca, kızların rozetlerini, ödüllerini, sertifikalarını ve İncil'i Pazar okuluna devam eden kilisenin bodrum katında olduğu cüzdan kitabında gösteriyorlar. Az çok karşıt olarak görülen beyaz yetkililer, aynı devirden kendi bakış açılarından bahsediyorlardı. Linched siyah erkeklerin "Bu Zenci Oy Vermiş" yazan bir işaret giyen beyaz adamlar, Birmingham'ın ailenin yetiştirilmesi için hoş bir yer olmasının ortak fakat ikiyüzlü sözlerini yaptılar. Filmler, siyah liderlerin Rahip Fred Shuttlesworth gibi yerel liderler ve Martin Luther King, Jr. ve James Bevel gibi ulusal liderler arasında etkili bir sivil hakları koalisyonu kurmaları için yaptığı bir dizi etkinlik ve girişimden geçiyor. Ancak, eski siyah nüfusun güçleri, Beyaz Komutan Polis Komiseri "Bull" Connor gibi beyaz liderlerin yavaş yavaş beyaz ordu tankındaki siyah mahallelerde gezindi. Mücadele genç nesillere geçti. Polisler kendilerini tutuklamakta ve hapishane hücresine yerleştirmektedirler. Öğrencilerin harekete hızlı bir şekilde dahil edilmesi, büyük bir miktarda gençin bir araya gelip tam güçlerini protesto etmesine izin verdi. Önce lise öğrencileri, daha sonra ortaokul ve nihayetinde sınıf öğrencileri ile başladı. Çocuk, annesi tarafından o gün nerede olduğu sorulduğunda, gururla "hapishanede" dedi. "Hapishanede? Hapishanede ne yaptın? "Diye sordu şaşkın annesi. Çocuk, "Özgürlük için" yanıtladı. Birmingham'daki siyah vatandaşların ifadeleri tutarlı bir şekilde iç içe geçmişti. Umudun yanı sıra korku, gururla hapishaneye giden halkın cesaretine kapıldıklarında sözlerinden söz etti. Gençlerin cesaretlendirmesi, siyah topluluğun hareket içindeki rollerini destekleme biçimiydi. Bir öğretmen dersi öğrencilere sokaklara çeken protesto ve gösterilerle ilgili ders verirken onlara şunları söyledi: "Umarım sırt çevirmeyince tahtaya yazıp sırt çevirmeyen bulurum Tüm gitti. "Geri döndüğünde bütün sınıf gitti. Boş sınıfta bahsettiği zaman sesinde bir gurur kokusu var. Birmingham'da politik noktalar üretmek için bomba öyküsü vardı. Çelik fabrikaları, sanayi ve dökümhanelerin varlığı, dinamitin erişilebilirliğini oldukça verimli ve kolaylaştırdı. Siyah aileler bir tepede önemli evler inşa etmeye başladığında, evler çok iyi yaşamayı hak etmediklerini hisseden "honkies" tarafından yok edildi. "Dinamit Tepesi" olarak adlandırılan bölge, 1963'te 16. St. Baptist Kilisesi'ndeki olaylara hazırlandı. 16. St. Kilisesi, sivil haklar mücadelesinde yer alan tüm insanlar için bir buluşma yeri haline gelmişti. Klu Klux Klan'ın hareketin hızını yavaşlatması derhal bir hedefti. Kiliseyi bombalayan insanlar cemaatteki tüm yetişkinlerin bulunduğu ana odayla değil, Pazar okulunda çocuklar toplandığında hedef alan olarak bodrum katını seçti. Bunu yaparak, dört küçük kızın ezilmiş cesetleri molozdan alındığında, faillere şok ve nefret verildi. Bir klanmen olarak bilinen beyaz bir subay, bunun şimdiye kadar geleceğine inanmadığını söyledi. Harekete daha fazla ivme kazandırıldı ve özellikle hak kazanmak için daha çok insan oyalandı